S: สงขลาไตรกีฬา ครั้งที่ 2 2561: สงขลา - 2nd Songkhla Triathlon 2018: Songkhla

S: ระยะสั้น - Sprint distance
     สงขลาไตรกีฬา ครั้งที่ 2 2561 - 2nd Songkhla Triathlon 2018
     สงขลา - Songkhla

ไม่มีข้อมูล         ไม่ดี ควรปรับปรุง          ดี พอใจ          ดีมาก ประทับใจ

การประชาสัมพันธ์ก่อนงาน
เริ่มประชาสัมพันธ์ทาง Facebook ตั้งแต่พฤศจิกายน 2560 แต่แจ้งรายละเอียดการแข่งขันช้า
การประชาสัมพันธ์ในงาน
เสียงประชาสัมพันธ์ภาคไทยในงานชัดเจนดี แต่ภาคอังกฤษไม่ชัดเจนและไม่ครบถ้วน
ที่จอดรถและบริการขนส่ง
ที่จอดรถไม่เพียงพอ แต่จอดริมถนนได้ ควรมีพื้นที่จอดรถมากกว่านี้
ข้อมูล กติกาการแข่งขัน
เริ่มไม่ตรงเวลา ชี้แจงรายละเอียดเส้นทางการแข่งขันและกฏกติกาต่าง ๆ สั้นมากจนน่าตกใจ ไม่คิดถึงนักกีฬามือใหม่เลย
การลงทะเบียน การจัดการ
การลงทะเบียน การใช้พื้นที่จัดงานทำได้ดี แต่มีปัญหาเรื่องนักกีฬาไม่ได้เสื้อในวันงาน ไม่ควรจะเกิด
ความปลอดภัย-ว่ายน้ำ
ประกาศยกเลิกการว่ายน้ำช่วงเช้าก่อนแข่งไม่นาน เนื่องจากคลื่นลมแรง โดยให้ลงไปเดินลุยน้ำแทน ผมถือว่าให้ความสำคัญเรื่องความปลอดภัยดี แต่ตอนขึ้นจากน้ำ ผู้นักกีฬาต้องมายืนแย่งกันใช้ขันตักน้ำล้างตัวจากถังเอง ไม่เพียงพอ
ความปลอดภัย-จักรยาน
การปิดถนนหรือควบคุมเส้นทางแย่มาก ปล่อยให้รถตู้นักท่องเที่ยวเข้ามาในเส้นทาง แถมยังจอดขวางตรงหน้าวงเวียนสวนเสรี นักกีฬาเบรคกันแทบไม่ทัน และต้องจอดรอ อันตรายมาก
ความปลอดภัย-วิ่ง
การจัดให้วิ่งชายหาด จะใช้เป็นจุดประชาสัมพันธ์ของงานก็ได้ แต่ไม่ควรให้เส้นทางวิ่งไตรกีฬาทับซ้อนเส้นทางเดียวกับ Fun Run นักกีฬาส่วนใหญ่ไปวิ่งเดินเบียดสวนกันตรงชายหาด อันตรายมาก
บริเวณเปลี่ยนอุปกรณ์
พื้นที่เพียงพอ การควบคุมการเข้าออกทำได้ดี ไม่ต้องเบียดรอคิว
การแพทย์
ไม่มีข้อมูล
อาหาร เครื่องดื่ม
ไม่มีข้อมูล

* ความเห็นนี้มาจากประสบการณ์ส่วนตัวของผมเองเท่านั้น และได้จากการแข่งขันระยะ Sprint ไม่รวมการแข่งขันระยะอื่น ซึ่งบริบทต่างไป

งานนี้ไม่ใช่แค่ไตรกีฬาครั้งแรกในชีวิต แต่เป็นการ 'แข่งขัน' กีฬานอกสถาบันครั้งแรกในชีวิตด้วย ผมจึงตื่นเต้นมาก ถึงขนาดขับรถไปดูเส้นทางแข่งขันก่อนล่วงหน้า 1 สัปดาห์ ทั้ง ๆ ที่คุ้นเคยสถานที่ดีอยู่แล้ว และยังเปิดห้องโรงแรมซิงกอร่า [1]ในตัวเมืองสงขลานอนก่อนแข่ง 1 คืน ทั้ง ๆ ที่จะขับรถจากหาดใหญ่ไปก็ยังได้

คืนก่อนแข่ง ผมไปถนนคนเดินกับน้อง ๆ ที่ลงแข่งเป็นเพื่อนกัน เห็นของกินอร่อย ๆ ก็ไม่กล้ากิน กลัวท้องเสียมากที่สุด ระวังโน่นระวังนี่ไปหมด แล้วรีบกลับโรงแรมไปนอนแต่หัวค่ำ แต่ก็ตามคาด มันนอนไม่หลับ กว่าจะหลับก็ยังหลับ ๆ ตื่น ๆ อีก สุดท้ายลุกขึ้นมาตั้งแต่ตีสี่กว่า ๆ มานั่งสมาธิ ซึ่งช่วยได้มากครับ ช่วยเตือนสติให้รู้ว่า เราไม่ได้มาแข่งกับใคร แค่แข่งกับตัวเองทั้งร่างกายและจิตใจ ก็ทำให้ดีที่สุด และไม่ประมาท ทำให้สงบลง แล้วมีเวลา warm up ในห้องที่โรงแรม 1 ยก ก่อนนั่งรถน้องไปบริเวณงาน ซึ่งความจริงก็อยู่ไม่ไกล

ขอบคุณภาพจาก https://www.facebook.com/Songkhlatriathlon

ขอบคุณภาพจาก https://web.facebook.com/Songkhlatriathlon

ว่ายน้ำ 
เวลา 05:16 นาที
ช่วงเช้าก่อนแข่งขัน ผมมีปัญหาเมื่อต้องถอดแว่นสายตาสั้นเก็บใน transition แล้วมองอะไรไม่ค่อยชัด ต้องขยับแว่นว่ายน้ำสายตาสั้นมาใส่แก้ขัดเป็นพัก ๆ  ถึงจะเห็นว่า ทะเลตรงหาดสมิหลาวันนี้คลื่นแรงเอาเรื่อง แล้วก็มีประกาศยกเลิกการแข่งขันช่วงว่ายน้ำเนื่องจากคลื่นลมแรง ตอนได้ยินประกาศ แทนที่จะผิดหวังเพราะว่ายน้ำเป็นกีฬาที่ผมถนัด แต่กลับรู้สึกโล่งอก แปลกดี..มันเหมือนตัวเองก็ไม่พร้อมจะว่ายอยู่แล้วด้วย ตกลงนักกีฬาทุกคนจะต้องลงไปเดินลุยน้ำเทียมเอวเลียบชายหาด ระยะทางไม่เกิน 100 ม. ให้ได้สัมผัสบรรยากาศกับความเค็มของทะเลเล็กน้อย

Transition 1
เวลา 05:41 นาที
จากชายหาด ต้องเดินขึ้นบันไดตรงศาลาแปดเหลี่ยมมาเข้า transition ครั้งนี้ได้เรียนรู้ว่า การเรียงลำดับอุปกรณ์ที่ต้องเปลี่ยนใน transition ไว้ก่อน จะช่วยให้ทำเวลาได้เร็วขึ้น แต่ที่สำคัญกว่านั้น คือ จะได้ไม่หลงลืมอะไร ก่อนจูงจักรยานผ่านริมหาดด้านหลังโรงแรมบีพีสมิหลาไปออกวงเวียนคนอ่านหนังสือ ประมาณ 200+ ม. จึงจะได้ขึ้นปั่น

ขอบคุณภาพจาก https://web.facebook.com/Songkhlatriathlon

จักรยาน
ระยะทาง 19 กม.
เวลา 49:50 นาที
Pace 22.88 กม./ชม.
เส้นทางจักรยานราบเรียบไม่มีเนิน เป็นถนนในตัวเมืองสงขลา ตั้งแต่วงเวียนคนอ่านหนังสือ หางพญานาค สวนเสรี สะดือพญานาคตรงสระบัว แหลมสนอ่อน ไปวนวงเวียนตรงสวนสองทะเลกับหัวพญานาค แล้ววกกลับเส้นทางเดิม แต่เลี้ยวขวาเลียบหาดชลาทัศน์ไปวกกลับที่เก้าเส้ง มาตามเส้นทางเดิม แบบนี้ 2 รอบ  ผมปั่นลุง Trek..เสือภูเขา Trek 4300 อายุ 8+ ขวบ ออกจากวงเวียนคนอ่านหนังสือ น่าจะเป็นกลุ่มกลาง ๆ พอเลี้ยวเข้าถนนหน้าโรงเรียนมหาวชิราวุธ ก็เห็นนักกีฬาข้างหน้าชะลอแตะเบรคกันเป็นแถว พร้อมกับมีเสียงตะโกนต่อว่ากันพองาม เนื่องจากมีรถตู้นักท่องเที่ยวหลายคันขับเข้ามาในเส้นทาง แล้วกำลังหาที่จอดตรงวงเวียนหน้าสวนเสรี ขวางเส้นทางอยู่ แต่พอพ้นจุดนั้นมาได้ เส้นทางก็โล่ง เร่งฝีเท้ากันได้สนุก แต่ตัวผมกลับไม่สนุกด้วย รู้สึกว่าปั่นสุดแรงแล้ว..เหนื่อยมากกกก แต่ทำไมโดนคนอื่นที่ดูปั่นกันสบาย ๆ แซงไปตลอด ตอนไปวกกลับตรงเก้าเส้ง ตีโค้งไม่เป็นถึงกับแทบลงข้างทาง พอขึ้นรอบสอง มีความรู้สึกว่า ถนนนี้เป็นของเรา คือปั่นอยู่คนเดียว มีคนที่ยืนอยู่ข้างถนนยิ้มให้และตะโกนให้กำลังใจ โห ดีจังเลย... มารู้ทีหลังตอนเข้า transition แล้วว่า น่าจะปั่นเป็นคนสุดท้าย

Transition 2
เวลา 03:01 นาที
ตอนเดินจูงจักรยานจากวงเวียนคนอ่านหนังสือเข้า transition ไม่เหนื่อยเท่าไร แต่เมื่อยน่องมาก อยากนั่งพัก อยากนวด... พอถึึง transiton ก็กินน้ำที่เตรียมมาจนหมดขวด ตอนลุกขึ้นจะตีโค้งออกจาก transition ไปวิ่งต่อ ก็เซล้มหัวคะมำ แต่โชคดีเอามือยันพื้นไว้ทัน ยังลุกขึ้นมาวิ่งต่อได้ไม่เจ็บไม่ปวดอะไร ขามันคงจะล้าแล้วเริ่มงอแง

ขอบคุณภาพจาก https://web.facebook.com/1000shot100pix

วิ่ง
ระยะทาง 5 กม.
เวลา 37:54 นาที
Pace 7.34 นาที/กม.
เส้นทางวิ่งงานนี้ ต้องบอกว่าคือตำนาน..วิ่งริมหาดสมิหลา บนหาดทรายนุ้มนุ่ม ขึ้นเหนือไปแหลมสนอ่อนแล้วย้อนกลับทางเดิม วิ่งบนทรายมันทั้งยากทั้งเหนื่อย ยกเท้าแต่ละที..สาหัส ผมเห็นนักกีฬาบางคนเริ่มถอดรองเท้าวิ่ง ทั้ง ๆ ที่กติกาห้ามไว้ แล้วก็นึกออกว่า กำลังวิ่งร่วมทางกับกลุ่ม Fun Run ..ก็บันเทิงสิครับ เพราะนักกีฬาทุกระยะเป็นพัน ต่างมาออกันตรงริมหาดที่น้ำทะเลซัดถึง พื้นทรายจะแน่น เดินวิ่งง่ายขึ้น มีทั้งเดินคุยกัน ถ่ายรูป ไอ้ที่วิ่งก็วิ่งกันไป แต่พื้นที่ตรงนั้นมันไม่กว้างพอสำหรับการสวนกัน ต้องหลบกันไปหลบกันมาอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย แต่แอบด่าคนจัดงานอยู่ในใจ  ส่วนตัวผมก็เดินสิครับ วิ่งไม่ออก รองเท้าเปียกหนักน้ำจนยกขาแทบไม่ขึ้น และถ้าจะวิ่งก็ต้องวิ่ง ๆ หยุด ๆ อยู่ดี มาเริ่มวิ่งอีกทีตอนจะเข้าเส้นชัยแต่พองามเท่านั้น

ขอบคุณภาพจาก https://www.sportstats.asia

รวมเวลา 1:41:42 ชม.

ถ้าไม่นับนักกีฬาที่มีปัญหาแข่งไม่ครบ ผมเข้าเส้นชัยเป็นอันดับ 7 จากสุดท้าย แต่..เข้าเส้นชัยได้ก็บุญแล้ว กับไตรกีฬาครั้งแรกในชีวิต

ผมตั้งใจจะเอาการแข่งขันครั้งนี้เป็นเครื่องตัดสินว่า จะไปต่อกับไตรกีฬาในวัยห้าสิบห้า หรือไม่

ถ้าดูผลงานแล้ว ว่ายก็ไม่ได้ว่าย วิ่งก็ไม่ได้วิ่ง ปั่นก็เข้าที่โหล่ ผลประกอบการแบบนี้ ไม่น่าจะไปต่อ แต่ถ้าถามใจตัวเอง สิ่งที่ผมสัมผัสได้จากไตรกีฬาครั้งแรกในงานนี้ ซึ่งถือว่าจัดได้ไม่ดีนัก ..ผมกลับแทบจะหลงรักมันเลย ถ้าไม่นับกลุ่มนักกีฬาอาชีพที่มาล่ารางวัลตรงหัวแถวแล้ว เวลาเราแซงกัน มีหันมายิ้ม หันมาทักทายให้กำลังใจกัน เหมือนมาออกกำลังด้วยกันมากกว่า และถ้าจะนับเป็นการแข่งขัน ก็แข่งกับตัวเอง ไม่เหมือนการแข่งขันอื่น ๆ ที่ต่างคนต่างเร่งความเร็วเพื่อเอาชนะ จนไม่มีเวลามองหน้ากันด้วยซ้ำ ส่วนเรื่องสถิติเวลาที่ทำได้ไม่ดีนั้น ผมมองเห็นจุดอ่อนของตัวเอง ซึ่งพัฒนาได้แน่ ๆ รู้ว่าจะต้องกลับไปซ้อมอะไร เปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง อย่างน้อยก็ได้เรียนรู้ว่า ในวัยนี้ถ้าเลือกได้ อย่าไปงานวิ่งหาดทราย และอาจถึงเวลาต้องปลดระวางลุง Trek แล้ว

ย้อนกลับมาเรื่องความตื่นเต้น ดูเหมือนผมจะจัดการมันได้ดีพอสมควร ไม่มีผิดคิว ไม่มีหลงลืมอะไร แต่ความจริงก็ลืมเรื่องสำคัญไปเรื่องหนึ่ง คือ ลืมกดเริ่มจับเวลานาฬิกา Garmin Foreruner 935 ที่มี function สำหรับไตรกีฬาโดยเฉพาะเพื่องานนี้ พอลืมกดตอนเริ่มลงน้ำ ก็ทำอะไรไม่ถูก ต้องปล่อยเลยตามเลย ไม่มีข้อมูลอะไรบันทึกไว้เลย

กลับถึงโรงแรม ผมนอนหลับยาวเป็นชั่วโมง ฝันดีกับไตรกีฬาครั้งแรก

Links:
[1] http://www.singorahotel.com