3@55: This Blog

ผมชอบบันทึกเรื่องราวการเดินทางไปยังสถานที่ต่าง ๆ เพราะมันทำให้เราจดจำรายละเอียดของสถานที่และบรรยากาศในขณะนั้นได้ดียิ่งขึ้น เทศะ..สถานที่เดียวกัน แต่ต่างช่วงเวลา..กาละ เราก็มีมุมมองที่ต่างไป

ผมชอบบันทึกประสบการณ์การทำงานของตนเอง เพราะในระหว่างลงมือเขียนบันทึก เราจะกลับไปทบทวนเหตุการณ์นั้นอีกครั้ง ในอีกมุมมองหนึ่งซึ่งเหมือนเราถอยออกมาเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์ เป็นโอกาสได้เรียนรู้ รวบรวม สังเคราะห์ จากประสบการณ์กลายเป็นบทเรียน เพื่อพัฒนาตัวเองและถ่ายทอดให้ผู้อื่นต่อไป

การ 'เล่น' กีฬา เหมือนจะเป็นการทำอะไรเล่น ๆ ไม่ต้องเอาจริงเอาจังเหมือนกับการทำงาน ถ้าเราไม่ใช่นักกีฬาอาชีพ ก็ไม่รู้จะไปบันทึกทบทวนทำไมให้เสียเวลา ผมก็เคยคิดแบบนี้ จนกระทั่ง.. เริ่มไตร(กีฬา) วัยห้าสิบห้า

คนเราส่วนใหญ่เวลาเล่นกีฬา ก็อยากเก่งขึ้น ทำได้ดีขึ้น เวลาออกกำลังเท่าเดิม เล่นกีฬาเหมือนเดิม ชีวิตมันดูเนือย ๆ ขาดแรงกระตุ้น หัวใจเราก็เนือย ๆ เหมือนกัน

ผมเพิ่งคิดได้ว่า กีฬาเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ควรเขียนบันทึกไว้ทบทวนเพื่อพัฒนาตนเอง ไม่ต่างจากการทำงาน

คนที่ไม่ค่อยเล่นกีฬาอย่างผมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ขนาดนี้ ..เพราะอะไร ..ได้อย่างไร ..ต้องผ่านอะไรมาบ้าง คือเรื่องราวที่ผมอยากบันทึกไว้ทบทวนและเตือนตนเอง โดยเฉพาะอะไรที่ทำพลาดไป จะได้ไม่ทำผิดซ้ำอีก และนี่จะเป็นบันทึกการเดินทางอีกแบบหนึ่ง การเดินทางสู่ไตรกีฬาสมัครเล่น และหวังว่า มันน่าจะเป็นประโยชน์สำหรับคนที่อยากจะเริ่มเล่นกีฬาอะไรสักอย่างในวัยห้าสิบห้า อย่างผม